Engels?

We hebben twee kleinzoons te logeren. Dat is wezenlijk anders dan een logeerpartij van meiden. Ik put uit eigen ervaring omdat we inmiddels een flinke schare kleingrut hebben van beider kunne. De meiden vermaak je met tekenen, muziek, zingen, dansen en touwtje springen. De jongens daarentegen sleepten me mee naar het voetbalveldje in de buurt en bij thuiskomst moest ik helpen een geweer in elkaar knutselen. Pijltjes schieten door een pvc- buis van de elektricien, zoals wij dat als kind vijftig jaar geleden ook al deden. Wat is er eigenlijk anders dan toen? Volgens de jongens lijkt die van mij op een Kalasjnikov. Het zal wel, ik heb er geen verstand van.

Tegenwoordig hebben we het geluk dat er computerspelletjes bestaan. Dat hadden onze ouders en grootouders vroeger niet achter de hand bij het oppassen. Als zij al tijd hadden om uitgebreid met de kleinkinderen te spelen, daar kwam het meestal niet van. Wordt het fysieke spel de grootouders van nu te zwaar dan kun je, zonder gevaar voor teleurstelling, voorstellen om te computeren. Altijd succes en je hebt minstens twee uren rust. Daar redden zij zich namelijk zelf mee, de toegevoegde waarde van opa’s en oma’s is nihil.

Het blijft leuk als je ontdekt dat de jongste jeugd interesse heeft in vroeger. Kleindochter van tien vroeg me mee naar het oudheidkundig archief in het dorp, om iets uit te zoeken. Zij wil een spreekbeurt houden over de geschiedenis van haar school. Ook bij zo’n onderwerp merk je dat interesses uiteen lopen. Enkelen van de kleintjes worden enthousiast, anderen haken meteen af. De scheidslijn loopt in dit geval dwars door de sekses heen.

Als opa probeer je het één en ander van je eigen geschiedenis mee te geven. In mijn geval is een onderdeel daarvan ‘plat praoten’. Het geeft hilariteit als de kleintjes me nadoen. Sommigen brullen meteen de dialectliedjes mee die ik afspeel, zoals ze dat ook doen met hun Engelstalige favorieten.

De beide jongens zijn om zeven uur klaar wakker. Ik vul het huis met dialectmuziek, twee uur lang, tot zij opdracht krijgen hun koffer te pakken. Komt één van hen rennend de trap af. Het liedje van zojuist sprak hem aan. Hij wil weten of het Engels was wat hij hoorde. Met een dik vraagteken, omdat hij twijfelt. Engels spreken of dialect maakt dus niet uit. Ik gao nog ‘n steudjen vedan met mien colleges aover vrogger.