woensdag 25 mei 2016

Cultuur is een moeilijk ding




Soms overmant mij verbazing over de strategie van vertegenwoordigers van belangen. De één haalt oude koeien uit de sloot, er zijn er die zich profileren ten koste van anderen of zij willen anderen voorschrijven wat het beste voor hem of haar is. Slechts weinigen is het gegeven om uitsluitend te debatteren met positieve argumenten omtrent de zaak die zij bepleiten.

In mei was er een Ronde Tafel Gesprek met belangenvertegenwoordigers van de dorpen der gemeente. Een afgevaardigde uit één van de dorpen verenigde alle hierboven beschreven tactieken in zijn betoog. De schouwburg Lochem is volgens hem een ‘boerentheater’ waar niemand vanuit de westelijk gelegen dorpen naar toe gaat, en de ‘zichzelf respecterende’ theaterbezoeker gaat liever naar Orpheus in Apeldoorn. Voor de kosten van het gemeentehuis en de Schouwburg kan veel in de dorpen worden gerealiseerd, aldus deze man. Het debat ging over gemeentelijk locatiebeleid. Dat laatste argument is zeker waar, maar dergelijke onomkeerbare oude koeien bij de horens vatten zet geen zoden aan de dijk.                                                           
Waar deze ‘geachte afgevaardigde’ alle andere wijsheid vandaan haalt is mij een raadsel.

Met zekere regelmaat ben ik te vinden in de theaters van Lochem, Zutphen, Deventer en Apeldoorn. Mijn waarneming is dat er in de schouwburg van Lochem zeker niet minder mensen aanwezig zijn uit het westelijk deel van onze gemeente dan in die van de omliggende steden. Wat schrijnend is in het betoog van de ‘geachte afgevaardigde’; hij schoffeert de theaterbezoeker uit onze gemeente, alsook de programmering van de Schouwburg. Degenen die wel naar de Lochemse schouwburg gaan zijn volgens zijn interpretatie mensen met weinig respect voor zichzelf, omdat zij een, in zijn ogen, inferieur theater bezoeken. Je vraagt je af of iemand die dit beweerd zelf de geneugten van dit theater wel eens heeft geproefd. Ik moet bekennen dat ik hem op die plek nooit ben tegengekomen. Toch wil ik hem het voordeel van de twijfel geven omtrent zijn intentie en gedachten die avond. Preken voor eigen parochie met populaire praat overkomt ons allemaal wel eens.

Waar het feitelijk om draait is of we cultuur een serieuze plek willen geven binnen onze gemeenschap. Krijgt het betoog van genoemde afgevaardigde aanhang dan vrees ik het ergste. Het zou een teken van wegkwijnende beschaving zijn als een gemeente met meer dan 30.000 inwoners haar ingezetenen voor een avondje schouwburg naar de buren stuurt.  

Recent onderzoek wees uit dat theaterbezoek na enkele mindere jaren weer toeneemt. Lokaal getinte producties nemen daarbij een steeds prominentere plaats in. In ons eigen dorp hebben we sinds een aantal jaren gelukkig weer een openluchttheater. Daar gebeuren mooie dingen en het brengt mensen samen. Jammer dat er slechts zes keer per jaar een voorstelling is vanwege wensen van omwonenden. Voor sommigen blijft cultuur een moeilijk ding.

Geen opmerkingen:

Nao an ’t hatte

  Kóns is ’n begenaodegd verteller dood egaone. ’n Man dén neet te evenaren völt. Teminste dat denk iej op zo’n moment. Wee kan better veu...