maandag 26 september 2016

Culinair



Croque madame

Tosti’s zijn er in vele soorten. In Frankrijk en België doen ze iets bijzonders met dit, op zich simpele gerecht. Bij onze zuiderburen zijn de croque monsieur en de croque madame bedacht. Monsieur wordt afgetopt met bechamelsaus en Madame met het legsel de kip. Over die laatste wil ik het hebben. Een tosti ham-kaas, daar bovenop een spiegelei en langszij een bolletje salade met wat rauwkost. Passende kruiden en een saus die het af maken. Eenvoudig, maar de echte kok maakt er een specialiteit van. Het was tijdens een fietstocht in België dat we de ‘vrouwelijke’ variant ontdekten. Jaren geleden op een zonnig terras nabij het Albertkanaal proefden wij voor het eerst de croque madame. We waren meteen verkocht.
Tijdens iedere fietstocht die volgde bij en rond de grensstreek met onze zuiderburen, en dat zijn er inmiddels veel geweest, gingen we op zoek naar een etablissement waar de tosti als hoogstandje werd geserveerd.
In ons eigen land staat de croque madame zelden op de menukaart. Dat is als zoeken naar een speld in een hooiberg. Heel soms kom je haar tegen. Bij de meeste restaurants wordt vreemd gekeken als je ernaar vraagt. De lekkerste ‘madame’ proefden we ooit in de uitspanning van een Hollandse dame in het Belgische Poppel. We zijn er een aantal keren voor terug geweest.
Onlangs fietsten we op een zondag door onze eigen omgeving. Tegen lunchtijd een terrasje gezocht. De kaart werd aangereikt, maar eigenlijk wisten we het al, zoals meestal: twee kroketten op twee bruine sneetjes. Voor het fatsoen toch het aangebodene bestudeert. Het stond er echt: ‘Croque madame’, nummer 2 op pagina 1, onder de tosti’s. Geen moment was er twijfel en we kwamen niet bedrogen uit. De goed gevulde dubbele boterham inclusief spiegelei met alles erop en eraan kwam heel dicht in de buurt van de concurrent uit Poppel. Waar dat was? Op slechts 30 minuten fietsen van mijn dorp, onder een zonnescherm van loofhout, bij De Pauw in Warnsveld. Ik denk dat we vaker gaan.

Geen opmerkingen:

Nao an ’t hatte

  Kóns is ’n begenaodegd verteller dood egaone. ’n Man dén neet te evenaren völt. Teminste dat denk iej op zo’n moment. Wee kan better veu...