De zomer is voorbij, het
dagelijkse leven neemt weer zijn gang. Langzamerhand wordt onze brievenbus ook
weer gevuld met de weekkranten. In mijn straat wordt wekelijks trouw bezorgd.
De eerste woensdag van september telde ik er zeven die door de gleuf in de
voordeur werden geperst.
De meesten hielden in
juli-augustus een paar weken vakantie. Dat rechtvaardigt de vraag of we iets
hebben gemist in die krantloze weken.
Ik heb dat voor mezelf eens
geanalyseerd.
Eigenlijk is er maar eentje die
ik echt mis wanneer die niet verschijnt. Dat is onze ‘good old’ De Gids. Vanuit
Harfsen wordt elke week met zorg een nuttig krantje gemaakt. Die, wat mij
betreft, ook nog eens de concurrentie aankan met de digitale informatie die
over ons wordt uitgestort. Lezers treffen er op de eigen omgeving toegesneden
informatie, adverteerders weten wie ze ermee bereiken en verenigingen kunnen
hun nieuws erin kwijt. Hulde aan de maker!
De andere zes vormen feitelijk
niet meer dan een aanvulling waar het gaat om informatie rondom mijn
woonomgeving. Meer het - herhaling is de kracht van reclame - idee zit achter de verspreiding ervan.
De Bathmense krant heeft
interessante kanten omdat daarin berichten staan met nieuwswaarde over en rond het
grensgebied richting noord- noordoost.
Dan hebben we Contact voor
’grensinformatie’ aan de zuidkant. Die blinkt overigens niet uit met informatie
over ons gebied. Vreemd is dat niet, omdat wij het moeten doen met de editie
Zutphen/Warnsveld. Waarom dat krantje bij
ons in de brievenbus wordt gestopt begrijp ik daarom niet zo goed. De Berkelbode is van
belang omdat daarin het gemeentenieuws is opgenomen. Hetgeen wat mij betreft
evengoed in De Gids
kan. Hoewel, die informatie is ook digitaal beschikbaar op de website van de
gemeente.
Omdat In de Kijker slechts om de
twee weken verschijnt, is het minder actueel ten aanzien van het nieuws van
dichtbij. De Steden Driehoek en de Zutphense Koerier zijn vooral gericht op de steden.
Al deze krantjes worden ons
toegeworpen om hoge oplagecijfers te presenteren aan adverteerders. Inhoudelijk
hebben zij geen meerwaarde voor de door mij gewenste informatie. Sterker,
het kost bij sommigen veel moeite, af en toe wordt zelfs een financiële
bijdrage gevraagd, om een redactioneel artikeltje geplaatst te krijgen.
Kortom, het houdt niet over
met de toegevoegde waarde van de bulkvracht papier die ik elke week achter de
voordeur opraap.
Niemand hoeft het eens te zijn
met mijn analyse en conclusie. Ik hoor al denken: plak een sticker op de
voordeur dan ben je van de rommel af. Daar zit ‘m nou net de kneep. Dan mis ik
ook De Gids. Lang leve De Gids.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten